Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
OVERZICHT
Zo kwam er ineens een dag
waarop ik je gedag zei. Ten minste voorgoed.
Heel plotseling en overweldigend
was er niets dan stilte. Begrijpen
doe je overzichtelijk in schema's.
Accepteren nooit.
Laat je schaduw ergens achter
of je spiegelbeeld. Ergens in het moeras
van mijn mooie maar verwarde wereld.
Totdat er een dag komt waarop ik inzie
dat we elkaar nooit verloren hebben.
Reacties op dit gedicht
Irene Simons vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Myrte77
:
Maandag, april 19, 2004 18:36
Wat een ongelooflijk mooi gedicht is dit, het is maar zelden dat een gedicht mij meteen kippenvel bezorgd, heel erg mooi.
Over dit gedicht
Auteur:
Irene Simons
Gecontroleerd door:
Iejoor
Gepubliceerd op:
04 juli 2003
Thema's:
[Eenzaamheid]
[Houden van]
[Bewondering]