Zo had ik je nog niet vermoed:
ontroerd door knipsels van
het kind dat ik ooit was. er kwam
zachtheid in je stem te liggen
en ach. Je zei: waarom heb jij
dat allemaal bewaard?
Toen je weg was en het glas
gloeiend aan mijn lippen lag
kwam er iets van wee en antwoord,
dat toeval niet bestond
o.i.d.
| Sylvia Schrijen: | Zaterdag, november 08, 2003 02:36 |
| r. 10 "alsof toeval niet bestond" Prachtige sfeer (nog iets aan het metrum doen). Beste dichter, ik hoop dat je dit op zijn minst... tot beter nog meemaakt. |
|
| MayadeBij: | Maandag, juli 07, 2003 22:39 |
| Kwam er iets van wee en antwoord... mooie zin Theo, kus, | |
| wijnand....: | Maandag, juli 07, 2003 18:15 |
| hij wou zijn jeugd nog een keer meemaken Mooi gedicht |
|
| Auteur: Theo van de Wetering | ||
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 07 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||