Gij benevelt mijn verstand
Zoete waternimf,
gij vertroebelt mijn verstand
witte nevelen
blauwe zee
zuiderwind
Daartussen verscholen
huilt gij, schuchtere nimf,
lustobject der goden
ik godenkind
op jouw valstrikkenpad
kuil na adder hebt ge mij vast
niks, blind
niets, blind
niemendal, blind
jij,liefde
meer zie ik niet
hoef ik niet te zien
wachtend op antwoord
denk ik
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Dinsdag, juli 08, 2003 23:56 |
| Mooi man! Weer een ontdekking! | |
| joni heylens: | Dinsdag, juli 08, 2003 22:05 |
| heel mooi, precies jouw manier van schrijven, en dat maakt het zo prachtig... Greeetzzz, Jonike |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aristide | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||