Hij
Hij
Een glinstering in een traan.
Weerspiegeld zijn lach.
Schreeuwt zijn naam.
Zo euforisch dat ik hem ken.
Echter die kennis doet me pijn.
Immers door hem weet ik, wie ik ben.
Zo graag zou ik hem willen voelen.
Zo graag zou ik hem willen liefhebben.
Zo graag zou ik het zo willen bedoelen.
Echter, ik ben te bang.
Hoe groot het vuur ook is dat in mij brandt.
Kan ik hem niet zeggen, dat ik naar hem verlang.
Bang om ons te schaden.
Zwijg ik als een graf.
Al zou ik in zijn armen willen baden.
Hij, die mij, de kennis der liefde gaf.
7 juli 2003
Reacties op dit gedicht
| Evy*: | Vrijdag, juli 11, 2003 11:02 |
| hey Ron, heel knap geschreven. Lijkt me niet makkelijk voor jou. Heb een beetje in dezelfde situatie gezeten als jij. Maar na enkele jaren heb ik het toch kunnen vertellen aan haar, en achteraf bekeken, deed het enkel maar goed aan onze vriendschap. Maar ja, zoiets weet je natuurlijk niet op voorhand, het kan ook totaal anders aflopen. veel liefs en sterkte, Evy |
|
| Laurens Windig: | Woensdag, juli 09, 2003 22:29 |
| Je zult er mee moeten leven Ron hoe tragisch ook! | |
| margot: | Woensdag, juli 09, 2003 22:26 |
| droevig mooi Ron...liefde doet soms pijn...roest niet,maar het rust...sterkte!!! liefs,margot |
|
| nicoblomme: | Woensdag, juli 09, 2003 10:48 |
| Knap | |
| Green Tea: | Woensdag, juli 09, 2003 08:36 |
| Mooi dichtje! Liefs , Green Tea. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ron de Leeuw, Cave Canem | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 09 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||