Bidden tot zonsondergang
Bidden tot zonsopgang
9 juli 2003
Maak je geen zorgen
dat is tijdverspilling
Geniet met volle teugen
nu het allemaal nog kan
Pak mijn handen
ik reik ze naar je uit
Zo staan we sterk
en zullen we niet breken
Verzet je niet
vecht niet tegen je ware ik
Laat je eigen stem horen
de klanken van jouw eigen wil
Pak mijn hand nou vast
dan neem ik je mee
We gaan samen op onze kniën
en we bidden
Bidden tot zonsondergang
zo worden wij
de kinderen van God
Kinderen van de nacht
En zullen wij samen
nooit breken...
Reacties op dit gedicht
| Liesl: | Vrijdag, september 24, 2004 14:25 |
| Heeel mooi!! | |
| Stompie: | Vrijdag, juli 11, 2003 13:00 |
| Pffff - wat een flauwe lokroep. | |
| Hans Winter: | Donderdag, juli 10, 2003 00:11 |
| een bijna vergeten bede bereikt ons onder eerbied, een teerder liefde wordt ons ter vereniging geschonken. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vlinder538 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 09 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||