...Zonneloos zonder jou...
Mijn blanke huid
kleurt langzaam bij
de zomerzon kust
iedere dag
de kleine witte plekjes
gezond en bruin
verstrijken alle dagen
hunkerend naar jou
en al jouw vragen
de stralen koesteren
mijn wezen
verwarmen mijn koude ziel
ik wend mijn natte ogen
naar haar
die op mij wacht
in mijn
zonneloze dagen
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
My emotions will strengthen
with each narrow step I take.
I'll ache through this turmoil
but with my strongest convictions
Know my true Sun will rise for me
so I may finally awake.
Reacties op dit gedicht
| lani: | Zondag, juli 13, 2003 09:18 |
| ... warmte he free, hoezeer hebben we dat nodig!! x-x-x |
|
| margot: | Zaterdag, juli 12, 2003 17:35 |
| ik koester dit prachtig schrijven...;-))) liefs,margot |
|
| Jacobs Ivan: | Zaterdag, juli 12, 2003 11:42 |
| woow prachtig (.....) !!!! | |
| green eyes !: | Zaterdag, juli 12, 2003 11:20 |
| weer zo mooi, graag gelezen, liefs, marina |
|
| tim balthazar: | Zaterdag, juli 12, 2003 10:43 |
| heeel mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: free | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 12 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||