die drukproef stinkt!


met een kwak knalde ik
de drukproef op de keukentafel,
ik haalde de neus op.

moet dit echt,
mevrouw de uitgever?

je weet,
ik zit niet graag
tijd te verschijten

door tot een kot in de nacht
mijn ogen te verkloten

op die verdomde
times new roman,
puntgrootte tien.

en,
vergeef me
als ik me vergis,

maar had ik niet verteld
dat ik een hekel heb
aan hoofdletters,

had ik niet gevraagd
ze nergens te gebruiken,
tot de titels toe?

waarom staan die dan
zo dominant te wezen?

elk gedicht verdrinkt erin.

laat ons ze redden
met kleine letters,

je zal zien,
ze zullen zwemmen
van verlangen naar
de voorstelling in oktober.

bijna een jaar is dat
na de dag dat je

liefde is een stinkdier,
maar de geur went wel

voor het eerst
in handen had.

min de maanden
om al die poëzie
neer te schrijven,
maakt een ver verleden.

ik wil vooruit,
niet terug naar woorden
die onder zoveel zinnen
begraven liggen.

ik voel me een
tentoongesteld geraamte
met bedompte kleren aan.

en dat met alweer bijna
twee nieuwe boeken klaar.


:::... david troch ...:::