In jouw bij jouw zie ik vrede
geen kind geen moeder wat meer
bloedend ligt op straat
Voor even rusten de geweerschoten
en droogt de dag haar gezicht
waterdruppels stromen van het zilverkruis
naar het steen van haar broersgraf
Er is amper nog een geluid
waarneembaar op het oorlogskerkhof
wanneer zij een vaas met bloemen
bij hem zet
In jouw bij jouw zie ik vrede
een kind als een roos
nimmer zal ik de tijd vergeten toen
je als een vredesduif bij me was
Op hoge daken van kerken en flats
keek je naar beneden ,droevig schuddend je hoofd
als een Godin vloog je over
de velden waar het mistkleed
over de slapende aarde lag
Een lach,het gefluit van een nachtegaal
kondigde het begin van een nieuwe dag
aan
vlakbij het kerkje waar we ooit samen
zaten zet ik je als een stilleven
op het doek
Om nog even de herinneringen
op tehalen van die dag
toen je als een filmster me de mooiste glimlach
toezond die ik ooit zag
| MayadeBij: | Maandag, juli 14, 2003 23:09 |
| 1 brede grijns, lekker gedicht! | |
| chloe de bruyn: | Maandag, juli 14, 2003 13:43 |
| Zo zeg ,dat staat er ook effe ,weer zo mooi,groetjes Patty | |
| snottebel: | Maandag, juli 14, 2003 00:20 |
| Mooi..... | |
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||