Blijf nog even
Nieuwe woorden vleien onze angst
die fluistert en ons weer welkom heet.
Kijkende gedachten strelen onze
blikken die elkaar zoeken als oude magneten.
Is er iets verandert dat we wensen ?
Wensen we wat we gaan veranderen ?
We raken elkaar aan met
de passie die woorden vergeet en kan wachten.
Lachen is weer ons medicijn
voor gebaren die elkaar vinden en
niet verliezen
zolang we het afscheid
niets vragen
en wachten tot
we
weer
vertrekken,
gescheiden
door iets dat onze
liefde
eenzaam
en
verlangend
maakt.
Reacties op dit gedicht
| Erna Muermans: | Zaterdag, juli 26, 2003 19:44 |
| hier heb ik van genoten prachtig gevoel van hunkering,verlangen,onzekerheid weergegeven.... lieve groet Erna |
|
| Green Tea: | Zaterdag, juli 19, 2003 13:53 |
| Prachtig geschreven en zo herkenbaar , wachtend met brandend verlangen... Liefs , Green Tea. |
|
| lani: | Woensdag, juli 16, 2003 07:57 |
| vermenging van vreugde en verdriet, het zuur-zoete van de liefde... knap victor! x-x-x |
|
| charly: | Maandag, juli 14, 2003 22:26 |
| Knap, en o zo herkenbaar. En is dat niet wat we wensen, zich herkennen in een gedicht van een ander? | |
| MayadeBij: | Maandag, juli 14, 2003 22:06 |
| Soms is dat behoorlijk prettig natuurlijk.. (het levert in ieder geval weer een intens gedicht op, nietwaar?) | |
Over dit gedicht
| Auteur: victor ruhlmann | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 14 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||