op de duikplank bij het zwembad
spring ik tot grote hoogte
het kan me niet hoog genoeg zijn
water glinstert onder mij

ik zweef door hemelsblauwe lucht
met hier en daar een wolk
mensen worden kleiner onder mij
en doemen groots weer op

nog één keer flink goed afzetten
denk ik even als ik niets meer zie
hou vast aan alle liefde die ik krijg
laat me langzaam voorover zakken

me handen buig ik voorover
en de armen geven de richting aan
het water komt langzaam op me af
ogen kleuren zwart maar voel geen water

de vlucht lijkt eindeloos te zijn
door verwarring open ik mijn ogen
zie iedereen naar me staren
waar ben ik toch beland?

langzaam gaat alles dagen
de vlucht van mijn bevrijding
tijd zal nu verlichting brengen
rust kent kuren en verlangens

handen worden naar me uitgestoken
maar nu bepaal ik slechts mijn eigen weg
het doel dat ik zo voor ogen had
lijkt nu alleen maar dichterbij te komen

in de verte, kleine lichtjes in de nacht
zie ik twee hele lieve ogen
waar ik naartoe word gezogen
het is de liefde die op me wacht