lijnen...
Ik teken je scherp,
als met een mes,
je lichaam bestaat uit contrasten.
Het is convex,
vangt volop licht en
laat de stralen naar je contouren tasten.
Het is jouw sierlijkheid
die ik nooit schuw,
het onbereikbare teken ik hier.
Ik bezing het epos
van de schaduw
op maagdelijk wit papier.
Het is de wil,
zonder hoop op slagen,
bij elke nieuwe lijn die ik zie.
De verzuchting en
hoe je beeld me komt plagen
...
Jij bent eeuwige materie.
Reacties op dit gedicht
| Stompie: | Dinsdag, juli 22, 2003 10:25 |
| Het ongrijpbare vastnemen, toevertrouwen aan papier... hier breng je tekenen en dichten op één lijn, Lani. | |
| Zwiepie: | Zondag, juli 20, 2003 19:38 |
| Ik heb er geen woorden meer voor XX ZwiepieXX |
|
| Roxette: | Donderdag, juli 17, 2003 20:59 |
| Schitterend gescheven weer Lani..... Liefs Rox |
|
| Laurens Windig: | Woensdag, juli 16, 2003 19:42 |
| Prachtig verwoord! | |
| wijnand.: | Woensdag, juli 16, 2003 19:02 |
| prachtig liefdesgedicht | |
| Evy*: | Woensdag, juli 16, 2003 17:15 |
| heel mooi lani, echt waar. Hoe je kan toveren met die woorden, ik sta er versteld van! liefs, Evy |
|
| bunnie: | Woensdag, juli 16, 2003 17:07 |
| mooi geschreven lani hoe krijg je ze toch elke keer weer zo mooi dag meis veel liefs van bun |
|
| charly: | Woensdag, juli 16, 2003 16:37 |
| Grafisch gedicht. Met inderdaad, een epische slotzin. | |
Over dit gedicht
| Auteur: lani | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||