Boos!
Ben boos. Boos op de wereld,
boos op deze dag!
Nooit kan eens iets goed gaan,
alsof het gewoon niet mag!
’t Is net alsof het mij niet is gegund!
Alsof iemand daarboven het op mij heeft gemunt!
’t Is niet eerlijk!
Nooit eens een dag met enkel geluk,
nee.. aan ’t eind van de dag moet alles weer stuk!
Geluk is enkel een moment!
En bij mij altijd maar van korte duur,
altijd maakt iets of iemand mij weer ’t leven zuur!
Zit er soms echt op te wachten,
op dat rotte iets dat binnenkruipt in mijn gedachten
en dat blije gevoel weer naar beneden haalt
en er voor zorgt dat het geluk niet meer van mij afstraalt.
Het veroorzaakt een gevoel van leegte en eenzaamheid
en weg is dan die gelukkig tijd..
Durfde ik maar bij vrienden uit te huilen
En me in hun armen te verschuilen.
Misschien durf ik ooit in huilen uit te barsten
en ze in hun armen te vliegen
en eindelijk toe te geven dat mijn verdriet wel wat uitmaakt,
aan iemand die mij heel goed kent.
Ach, misschien ooit..
op een gelukkig moment.