Ik schrijf de brieven die je zelfs niet meer opent
Ik ben de zwijgende stem aan de andere kant van de lijn
Je auto volg ik al lopend
Je mag vluchten wat je wil, ik zal steeds dichtbij je zijn
Ik zit steeds ergens op dezelfde bus
Ik knip je kaartje op de trein
Terwijl je niet kijkt geef ik je een kus
Een andere dag doe ik je stilletjes pijn
Wie ik ben? Ja kan het maar raden
Je bakker, je slager of je dokter?
De sullige vriend van je dochter?
Zeg eens? Durf je jezelf nog alleen laten?
Ik ben de onbekende waartegen je klacht hebt ingediend
Begrijp me niet verkeerd, ik had het liever anders geweten
Maar nu volg ik het plan dat ik nauwkeurig heb uitgekiend
Nu speel ik een rol in je leven, eender wat ik voor je beteken
Nee, dit is geen bekentenis. Stalken is (nog) niet één van mijn bezigheden. Ik wou gewoon eens iets schrijven over de perverte mens zoals ook held Alice Cooper dat wel eens doet. Een probeersel, niet onaardig... Verdorie, gaarne zou ik eens gestalkt worden...