strot gestropt, maag aan flarden
en toen ik daar stond
gierden de beesten
doorheen dit lijf
trokken een strot tot strop
scheurden een maag aan flarden
en toen ik daar gehurkt
een eigen hoofd vastnam
aten beesten
gevulde hersenpan
en toen ik daar te beven zag
vervullend een naakte droom
vrat ik alle beesten op
en kots ik alles uit
op mezelf
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Woensdag, juli 30, 2003 00:03 |
| pats jodium is weer in mijn blikveld en ze raakt opnieuw ;-) Sheena |
|
| Ana (stacia): | Dinsdag, juli 29, 2003 14:52 |
| Het AN/BN-monster. Aardige beschrijving van zoiets destructiefs. liefs ana |
|
| friedel: | Dinsdag, juli 29, 2003 12:49 |
| wow.... deze steekt. heel prachtig verwoord, maar o zo'n trieste boodschap. sterkte klinkt hier zo hol, maar is je van harte gegunt!!! |
|
| Joke Depouvre: | Dinsdag, juli 29, 2003 10:43 |
| sterk verwoord! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jodium | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||