Kijkers van een kind.
Vannacht,
was het zeker volle maan.
Mensen,
keken me met vreemde ogen aan.
Soms bloeddoorlopen,
dan weer stekeblind.
Niemand keek me aan,
met de blik van een kind.
Geen ogen die straalden,
geen blauw levenslicht.
Gen vreugde, geen vriendschap,
enkel starende kijkers,
zonder gezicht.
was het zeker volle maan.
Mensen,
keken me met vreemde ogen aan.
Soms bloeddoorlopen,
dan weer stekeblind.
Niemand keek me aan,
met de blik van een kind.
Geen ogen die straalden,
geen blauw levenslicht.
Gen vreugde, geen vriendschap,
enkel starende kijkers,
zonder gezicht.
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Vrijdag, augustus 20, 2004 13:04 |
| Bijzonder gedicht.. liefs Elizabethh |
|
| ~Marina~: | Donderdag, juli 31, 2003 22:06 |
| dit heeft wel wat... het spreekt me aan mooi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Eric Van Aelst | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 31 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||