In mijn lijf huist een man die ik niet kennen wil
hij schrijft hij schreeuwt hard zijn eigen wil
Vervloekt iedereeen die het maar horen wil
Hij is hij blijft hij gaat nooit weg
Omdat hij niet weggaat zal ik maar gaan
Treed buiten mijn lichaam en zie de ergernis
van menig mens naar hem
Hij die denkt dat hij het leven meester is
En dus speelt met uren als een leeuw met zijn prooi
Niet in de gaten heeft dat de vorst reeds is vervallen tot dooi
Tot hij uiteindelijk diep door het ijs zakt
Dan zal ik lachen en juichen en zingen
Ik zal dansen op zijn graf
En alle geplaatste bloemen
bruut verwijderen
De steen omvertrekken
met een hamer stukslaan
De brokstukken mee naar huis nemen
er een hondenhok van bouwen
een hond aanschaffen die
asociaal en aggressief is
Het beest naar hem noemen:
´Pas op hier waakt: Han´
MayadeBij: | Zaterdag, augustus 09, 2003 19:39 |
Haha, achossie, je bent best een schatje hoor volgens mij. Ik neem dan ook even aan dat dit fictie is (zo niet; dan wel meteen doorbijten hè, anders is t zielig) kus, | |