In Cordoba zit ik, achter een flikkerend beeldscherm
buiten is het tweeenveertig graden, het is nog vroeg
het wordt alsmaar heter, ik schrijf mijn overvloed aan
tijd van me af, overmorgen mag ik weer naar huis ik
heb het inmiddels wel gezien, dat Spanje, dat land vol
olijven, tapas en kannen sangria, lallende Duitsers aan
de Costa´s en ziekelijke fanatieke voetbalgekken die
dagenlang ´Ronaldinho´ lopen te schreeuwen door de straten
Ik reis alleen, altijd, omdat ik me dan vrij voel, vrijer dan
als ik rekening zou moeten met anderen, dat klinkt asociaal
en dat is het feitelijk ook. Als ik het veranderen kon zou ik
het doen, want ik verveel me stierlijk en heb in geen vier
dagen met iemand een gesprek gevoerd dat meer inhoud
had dan het aankoopbeleid van Real Madrid of de prijs van
het door mij verorberde avondmaal. Mocht het kunnen zou
ik jullie laten overschepen, om hier samen met mij te zitten
Cordoba is schitterend, sprookjesachtig, als duizend en een
nacht verwacht je om iedere hoek het gezicht van Alladin
te zien, maar in deze hitte wagen zelfs de Spanjaarden zich
niet buiten, de stad uitgestorven als spookstraten uit oude
spaggetti westerns, en ik besef me dat de enige reden dat
ik dit nu schrijf, is dat ik jullie altijd lastig kan vallen met mijn
verhalen, daar zijn jullie immers voor, hopelijk vinden jullie het
niet vervelend, want er zit nog veel meer in mijn pen vandaag
dat is waarschijnlijk het enige
dat ik nog zeker weet
MayadeBij: | Zondag, augustus 10, 2003 16:55 |
Prima; mij kun je hiervoor zelfs wakker maken.. ik wacht in spanning af (terwijl ik zelf zeker weet dat ik ondanks een mank toetsenbord, schurende maagsteek en hittebedwelming, ook maar weer woordelijk mijn leven op ga pakken - zij het in Overveen - ) kus, | |
Auteur: Han Sterk | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 10 augustus 2003 | ||
Thema's: |