Paradiso
Het waren de veren van een zwaan
wat de kussen opvulde,het hoofd ondersteunde
slapen,een goede nachtrust had ik nodig
als ik weer terug dacht aan die dag
die achter me lag
voelde ik opnieuw het zweet onder de oksels
Ladder op ladder af deden we gisteren
met stalen balken op de ontblote schouders
sommige raakte wel wat smerig van het bloed
schuurde langs betonnen palen
maar wat deerde dat ons wat deerde dat ons
We waren allang blij dat we een prachtig gebouw
konden neerzetten
voor het geestelijke gehandicapte meisje
dat ooit eens op de bühne van Paradiso had gestaan
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||