Al de hele vakantie was het zo
                       Dat men 'savonds voetbal-verstoppertje speelde
                       Dat waren mooie avonden
                       De kinderen uit de hele buurt deden mee
                       Spannende avonden
                       En het werd soms wel half twaalf !

                       'avonds was die wrek op de hoek
                       Ook niet zo op zijn hoedde
                      Als de bal zijn liefste roosjes
                      Weereens bijna knakte
                      Stond iedereen weer opgelaten te kijken
                      Naar degene die hem er uit moest halen
                      (omdat hij hem er zelf inschopte)
                      Hoe snel of tie hem eruit kreeg
                      Allemaal zijn spanning meevoelend
                      En dus maar wat stoer lachend.

                     De ene keer duurde een 'pot' maar minuten
                     De andere keer toch zeker een half uur
                     Dan waren er een paar wat verderweg gegaan
                     En hadden het daar dan naar hun zin
                     Voor-smikkelend van het moment van de overwinning.
                     Bij de Bramenstruiken had je veel kleine plekken
                     Je kon je daar erg goed 'weg-maken'
                    Maar vaak zat je daar alleen, en eigenlijk helemaal niet gemakkelijk.

                    (Verstoppertje was zowiezo geweldig
                    In de 'gatsen' tussen de huizen die voor een heuse doolhof zorgden
                    Konden we uren rennen, hangen en ons 'weg-maken'
                    Tussen elke straat had je eenzelfde patroon van gatsen achterom
                    En er waren straten genoeg.)

                   (Ach en in het bos
                   Daar was het spelen toch echt subliem
                   Daar was verstoppen niet zomaar verstoppen
                   Daar was het meteen verstoppen tijdens een oorlog !
                   Had je heuse vijanden die je moest ontwijken
                   Was je heus niet veilig als je niet samen-op liep
                   Stokken als geweren in de aanslag
                   Altijd op je hoedde
                   En 'De Blauwe Toren,' een oude boom
                   Zorgde er voor een thuis-plek in de grootse wildernis.)

                  (Als we overdag vaak niets te doen hadden spraken we daar af
                  Daar konden we, als we ons verveelden, tellen op de beste invallen
                  Keken we wat om ons heen en viel ons wel wat in
                  De Blauwe Toren was onze uitvalsbasis
                  Van daaruit kon je je de hele buurt en omgeving in éen geestes blik
                  Voorstellen, en overzien...alle plekken nalopend wat of
                  Er daar vandaag te doen viel: altijd wel iets.)

                  Thuis was 'weg-maken' veel moeilijker
                  Daar had je maar weinig terrein om mee te stoeien
                  Boven of onder, wc of douche
                  Maar meer was het van een 'smiddags of 'savonds
                  Want overdag had je stille moeder
                  Die je wel alleen liet maar 'savonds had je
                  Overheersende vader, en die liet je nooit met rust.

                  Als je een levendig kind bent (en dat werd toch altijd gezegd)
                  Dan zegt men dat pas als je al ouder bent
                  Om hun gedrag van vroeger goed te praten
                  Want als je nog een klein kind bent
                  Geven ze je geen poot om op te staan.

                  Het was niet zozeer dat er op je gelet werd
                  Het was meer de manier waarop
                  Ik heb mijn vader nooit zien lachen
                  Naar me, gewoon omdat ik er was
                  Kijken deed tie wel voordurend
                  Nors en afkeurend bij elke kik en beweging
                  Bij elk moment dat tie merkte dat ik er was.

                  Zulke dingen worden overdreven, natuurlijk
                  Als je ouder bent, omdat dat nu eenmaal
                  Vaak het enigste is dat je onthoudt
                  En als je ze niet meer lastig valt
                  En ze dus anders naar je gaan kijken
                  Ze je gaan vragen toch wat vaker langs te gaan komen
                  Wordt je beeld van vroeger ook wel een vreemde
                   Laat je je soms al ompraten dat je wel mag bestaan
                  Maar bemerk je 'in de wereld' nog wel
                  Af en toe hoe-of je wél opgegroeidt bent.

                 En dan zoek je naar mooie herinneringen
                 En dan valt je in dat je tijdens de vakantie's
                 Gelukkige momente' kende
                 Tijdens het voetbal-verstoppertje, 'savonds laat.

                 En dat schrijf je dan maar op
                 Omdat er veel meer niet te vertellen is
                 En dan merk je dat, er veel niet over te vertellen is
                 Omdat dat toch ook weer
                 'weg-maak-momenten' waren.

                 En
                 ik weet niet of jullie duits kunnen lezen; dus ik neem de vertaling maar...
                 van Rainer Maria Rilke's  -Der Panther (im Jardin des Plantes, Paris)-:
                                           -------------------
                Zijn blik is van het lopen langs de stangen
                zo moe geworden dat hij niets meer ziet
                dan stangen. Stangen houden hem gevangen,
                duizenden stangen, en daarachter niets.

                De zachtheid van zijn lenig sterke pas,
                die altijd weer de kleinste kring beschrijft,
                is als een dans van kracht rondom een as
                waarin een machtig willen is verstijfd.

                Soms nog maar trekt het scherm voor zijn pupillen
                geluidloos op-. Dan gaat een beeld erdoor
                naar binnen, glijdt door het van spanning stille
                lijf naar zijn hart- en gaat teloor.
                                       ----------
               

                Dat werd dan toch zo mooi gezegd.
                (.......)