Eeuwige rust
In een hoekje
van de lege kamer
zit een heel dun meisje
Muren zwart
zonder maar een beetje licht
Tranen rollen van haar wangen
over haar hele lichaam
Het lichaam dat vroeger
te dik was mmar nu
helemaal uitgehongerd
Ze is moe, wil haar ogen sluiten
maar een traaltje licht
uit het duister
laat haar op kijken
Kletterend valt haar rug
op de koude vloer,
haar hoofd met een klap
op de grond
Haar ogen mag ze nu sluiten
en rusten kan ze nu
levenslang
Reacties op dit gedicht
| (im)mortal: | Woensdag, september 03, 2003 20:14 |
| wil dat meisjes vasthouden wanneer ze zo neer zit, en als je neervalt zal ik proberen je recht te trekken ;-) | |
| jaantje: | Donderdag, augustus 14, 2003 12:40 |
| ann, je laat me echt heel erg schrikken. dit is toch niet de echte reden he, dat je niet kan?? Ik hoop van niet. ik geloof je ook wel, maar als ik dit dan lees, dan krijg ik zo mijn twijfels. dat je jezelf niet wílt laten zien aan mij. dat je voor jezelf schaamt. en dat is één ding dat je zeker niet moet doen. wat maakt mij nou het nu uit of je dik, dun, kort of lang bent. ik geef om jou, omwat er van binnen is. en niet om de buitenkant. lieverd geef niet op, ik wil je helpen. vertel me hoe. ik | |
| Elycia: | Donderdag, augustus 14, 2003 10:24 |
| pffff...wat een ontzettend aangrijpend gedicht. krijg er werkelijk kippenvel van.. heel mooi. veel liefs Irma |
|
| Luuk: | Donderdag, augustus 14, 2003 02:32 |
| Ik krijg er gewoon kippevel als ik me indenk en het voor me zie. Een goeie vriendin van mij had best erg anorexia en heb haar er een heel eind overheen geholpen, ben er dus veel mee bezig geweest en weet er ook veel van. Nu gaat het weer goed met haar en bij mijn weten is ze er zo'n beetje overheen. Maar dit dan, zo mooi omschreven, zelfs zo echt datik het voor me zie. Niemand die haar tranen kan afvegen, niemand die haar kan opvangen als ze instort... De reden dat ze moe i |
|
| neversmile: | Woensdag, augustus 13, 2003 21:35 |
| vreselijk.. heel veel sgterkte | |
