Alweer gaat die verdomde telefoon.
Die dreigende stem, die zelfde toon.

Ik wil niets van hem weten, blijf toch gewoon weg!
Hij schreeuwt dingen, ik luister even en leg neer zonder dat ik iets zeg.

Mij krijg je niet bang jongen, ik laat me niet gek maken door jou!
Ik heb gelukkig mensen achter me staan, die laten me niet in de kou.

Waarom, wil je alles van me weten, waarom achtervolg je me de hele tijd?
Ineen gedoken zit ik in de kamer te denken en te hopen dat ik hier van word bevrijd.

Bevrijd van de stalker, bevrijd van de tirannie.
Wie ben je, welk recht heb jij daarvoor, wie ben je, wie oh wie?

Duizenden vragen, schieten door mijn hoofd.
Ik voel me, van mijn eer en van mijn privacy berooft.

Dit kan ik nooit vergeven en als ik je eenmaal heb in m'n klauwen.
Maak je er dan maar klaar voor, want dat zou je het berouwen!