Mijn lichaam schreeuwend
beladen met pijn
verstand op nul
omhoog klimmend
in hetzelfde refrein
Gevangen in het labyrint
van het bestaan onzeker
ik lik mijn vingers
bezweten van bloed
telkens wat bleker
Een laatste zucht
uitgeput zoekend
naar verse lucht
niemand voor hulp
in mijn eenzame vlucht
Gebroken en geplaagd
twee slapende voeten
door blaren behaagd
elke stap verzwaard
verbitterd en vertraagd
Plotseling de top bereikend
zie ik jou staan
alles valt van me af
ik kan weer naar je kijken
laat mijn tranen gaan
Remco den Hartog
17 augustus 2003
Auteur: Remco den Hartog | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 17 augustus 2003 | ||
Thema's: |