Stil en eerlijk getuigen
Stil moest je huilen
Het enige wat ik kon,
was je een arm reiken
Een traan ontstond
Als stil en eerlijk getuigen
Van al jou zorgen
Langzaam gleed hij over je wang
En liet een streepje na
Toen de traan viel
Wou ik dat er een zorg verdween
Maar ook je zorgen lieten streepjes na
Net als de stille getuigen
Van jouw zorgen en pijn
...
Reacties op dit gedicht
| Stefan Lievers: | Vrijdag, augustus 22, 2003 01:30 |
| Deze moet je me toch is uitleggen. Schitterend gedicht, maar ben benieuwd op wie je doelt. Liefs Stefan |
|
| Ton Rijkers: | Dinsdag, augustus 19, 2003 11:27 |
| Hoi Jessica, 'Ontroerend'...is hier de juiste kwalificatie. Erg mooi. Groetjes, Ton |
|
| sammy de zutter: | Dinsdag, augustus 19, 2003 00:12 |
| tja dat kan wel eens gebeuren een regenbui voor hoop op wwer zon! | |
| marcella janssen: | Maandag, augustus 18, 2003 17:40 |
| gewoon sprakeloos... | |
| darkmind: | Maandag, augustus 18, 2003 15:46 |
| ontzettend mooi gedicht meer moet daar niet bij denk ik... lieve groeten, Darkmind |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jessica de jong | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 18 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||