OnBeReikBaaR
In het holst van de nacht
ben ik gevangen, alleen
Tranen komen op
langzaam, hun weg zoekend
Ik reik m'n hand
en tast in het donker
Je lijkt zo ver weg
onbereikbaar haast
maar toch zo dichtbij
Een zachte bries langs m'n wang
m'n verdriet strelend
Tevergeefs verzachten
Ik zie je zo voor me
maar hoe hard ik ook probeer
ik kan je niet bereiken
Wetend dat je moet gaan
geef ik je nog een laatste kus
Ik knipper heel even
en in één tel, alles weg
een leegte die je achterliet
Geen besef
hoezeer ik je mis
ben ik gevangen, alleen
Tranen komen op
langzaam, hun weg zoekend
Ik reik m'n hand
en tast in het donker
Je lijkt zo ver weg
onbereikbaar haast
maar toch zo dichtbij
Een zachte bries langs m'n wang
m'n verdriet strelend
Tevergeefs verzachten
Ik zie je zo voor me
maar hoe hard ik ook probeer
ik kan je niet bereiken
Wetend dat je moet gaan
geef ik je nog een laatste kus
Ik knipper heel even
en in één tel, alles weg
een leegte die je achterliet
Geen besef
hoezeer ik je mis
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Zaterdag, februari 09, 2013 14:34 |
| Wow, ontroerend gedicht! Heel herkenbaar. Liefs | |
| Rino Saurus: | Dinsdag, augustus 19, 2003 15:12 |
| Oooh! Zelfde reactie als op je andere gedichten. Mijn ogen worden waterig. *snif* En ik blijf u steeds verbazen... Knuf en XxX |
|
| Laurens Windig: | Dinsdag, augustus 19, 2003 11:41 |
| :0( | |
Over dit gedicht
| Auteur: Brigie | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 19 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||