herinneren...
Leg je schaduw om me heen
en om de dingen die je kent.
Want als je dan verdwijnt,
jij en je huid verleden bent,
blijft je afdruk bij mij, ben ik nooit alleen.
Misschien zit ik dan nog in je ogen.
Zal je nog weten wie ik was?
Niet een druppel bloed die
tot korst moet drogen,
niet eenzelfde sprietje als die anderen in het gras?
Hou me vast, net als ik dat
met jou zal doen.
Ik koester je als deken om m'n schouders.
Want straks zijn we ouder, is het winter
en kouder, zonder warme memorie aan toen.
Reacties op dit gedicht
| Erna Muermans: | Zaterdag, augustus 23, 2003 20:15 |
| weer kanp gedaan hoor... mooi vind ik want straks zijn we ouder,is het winter en kouder... liefs Erna |
|
| Zwiepie: | Zaterdag, augustus 23, 2003 10:42 |
| Pffffff Schoon zunne...lanike **xxxZwiepiexxx** |
|
| Stompie: | Woensdag, augustus 20, 2003 08:50 |
| De 'memorie' blijft altijd, maar warmt minder. Heel mooi, die beelden voor omhulling en nabijheid. | |
| LostTears: | Dinsdag, augustus 19, 2003 20:07 |
| Heel mooi weer Lani Liefs sheren |
|
| bunnie: | Dinsdag, augustus 19, 2003 19:35 |
| weer een topper lieve klasse... veel liefs muizemopke |
|
| Jacobs Ivan: | Dinsdag, augustus 19, 2003 18:59 |
| prachtig !! | |
Over dit gedicht
| Auteur: lani | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 19 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||