Mijn leven!
Laat me nou toch in rust met mijn gedachten,
Je kunt mijn pijn toch niet verzachten.
Laat me nu eens leven op mijn manier,
Met af en toe een traan, maar ook plezier.
Die traan die komt op mijn moment,
Die nou niet alsof je me door en door kent.
Probeer geen traan uit me te knijpen,
Doe niet zoveel moeite om me te begrijpen.
Ik wil een leven naar mijn zin,
Met elke dag een vrolijk begin.
Ik wil leven,
leven in mijn leven…..
Je kunt mijn pijn toch niet verzachten.
Laat me nu eens leven op mijn manier,
Met af en toe een traan, maar ook plezier.
Die traan die komt op mijn moment,
Die nou niet alsof je me door en door kent.
Probeer geen traan uit me te knijpen,
Doe niet zoveel moeite om me te begrijpen.
Ik wil een leven naar mijn zin,
Met elke dag een vrolijk begin.
Ik wil leven,
leven in mijn leven…..
Reacties op dit gedicht
| pricilla: | Zaterdag, augustus 23, 2003 19:48 |
| heee meissie... erug mooi geschreven... liefs pricil.... |
|
| **droopy**: | Zaterdag, augustus 23, 2003 19:34 |
| Mooi en vastberaden, maar iedereen heeft soms mensen nodig in zn leven, en die zullen er blijven, ook als je ze heel eventjes wegwenst | |
| M!reille : | Zaterdag, augustus 23, 2003 18:23 |
| Mooi! Ik kan me voorstellen dat het vervelend is als iemand je de hele tijd probeert te ontleden, maar onthoud wel het is echt goed bedoelt... | |
Over dit gedicht
| Auteur: laira | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||