Spiegel van mijn ziel
Als ik toch eens ooit echt gelukkig was.
Als ik me kon zien stralen,
In de ogen van een ander.
Als ik mezelf nu eens kon bevrijden,
Als ik nu eens naar mezelf kon staren,
Zonder bevroren tranen.
Als ik ooit eens kon blijven lachen,
Lachen met mijn eigen lach,
In de spiegel van mijn ziel.
Als ik me kon zien stralen,
In de ogen van een ander.
Als ik mezelf nu eens kon bevrijden,
Als ik nu eens naar mezelf kon staren,
Zonder bevroren tranen.
Als ik ooit eens kon blijven lachen,
Lachen met mijn eigen lach,
In de spiegel van mijn ziel.
Reacties op dit gedicht
| gunther vandenberghe: | Zondag, augustus 24, 2003 12:10 |
| Diep geladen voel perfect je dragende woorden ! gaag gelezen probeer wat los te laten hé en besef dat elk onderzoekend mens deze fragmenten doorgaat opweg naar helder zicht in de spiegel van de ziel Sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: laira | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||