UIT - ELKAAR?
UIT – ELKAAR?
Passen namen we samen.
Liepen gelijk met elkaar.
Onze richting verschilde.
Daar kwamen we achter,
om kijkend, zomaar.
We leefden, maar
armen trokken ons
hand over hand uit elkaar.
We waren alleen voor het oog
van de wereld een paar.
Ik koos voor een open,
Relatie. Mijn horizon vrij.
Jij nam al heel snel de benen.
Vergrootte je afstand,
maar bleef economisch bij mij.
Ze zien dat we we trouw zijn
aan tafel en bed. Onze wegen
verschillen. De weg loopt niet recht.
Geen doel en geen einde.
Gevoelens, ze zijn er niet echt.
wil melker
25/02/2001
Passen namen we samen.
Liepen gelijk met elkaar.
Onze richting verschilde.
Daar kwamen we achter,
om kijkend, zomaar.
We leefden, maar
armen trokken ons
hand over hand uit elkaar.
We waren alleen voor het oog
van de wereld een paar.
Ik koos voor een open,
Relatie. Mijn horizon vrij.
Jij nam al heel snel de benen.
Vergrootte je afstand,
maar bleef economisch bij mij.
Ze zien dat we we trouw zijn
aan tafel en bed. Onze wegen
verschillen. De weg loopt niet recht.
Geen doel en geen einde.
Gevoelens, ze zijn er niet echt.
wil melker
25/02/2001
Reacties op dit gedicht
| jackyXXX: | Woensdag, oktober 30, 2002 23:21 |
| Deze trof me als een bliksem,had van mij kunnen zijn, gedachten als van mij,voelen al lang niet meer fijn. Samen maar toch alleen is handig op deze manier, maar het leven geeft dan samen nog weinig vertier, Ook ik ben peperkt vrij in mijn doen, het gras is aan de andere kant nu eenmaal altijd groen. Verschillende wegen zitten in mijn pad, maar toch was het hem die ik ooit aanbad. jackyXXX |
|
| Arend Rietveld: | Donderdag, augustus 02, 2001 04:30 |
| echt een ontzettend mooi gedicht Wil! Heel treffend, echt een gedicht dat je raakt! | |
| liberty: | Vrijdag, april 20, 2001 11:42 |
| Het uit elkaar groeien, kan kan pijn doen en je onmachtig doen voelen, later blijkt vaak dat je de eerste stappen hebt gezet naar een nieuwe groei..net als in de natuur een fruitboom ondanks zijn mooie bloemen en vruchten, vele malen gesnoeid (au, au, ) moet worden om een sterke boom en gezonde vruchten te kunnen dragen... | |
| ilona krijgsman: | Zondag, april 08, 2001 09:50 |
| een masker...onder gehechtheid...een deel samengevoegd...mooi verwoord en ik lees de witte regels weer..liefs Ilona | |
| Monique: | Maandag, februari 26, 2001 12:42 |
| De grote vraag is of de gevoelens die er zijn nog genoeg zijn om door te gaan. Toch...? Sterkte Liefs Monique |
|
| arie: | Zondag, februari 25, 2001 13:22 |
| Lieve Wil, Jij koos voor vrijheid. Zij zocht geborgenheid. Een uitzichtloze weg. Maar toch... er is gevoel bij beiden. liefs Arie |
|
| nikita: | Zondag, februari 25, 2001 11:30 |
| gevoelens zijn er altijd..alleen mischien niet de gevoelens die jij zou willen hebben...daar zou je eens over kunnen nadenken...en dan kijken wat jullie verder willen...xxx | |
| pramodah: | Zondag, februari 25, 2001 11:11 |
| een mooi gedicht wil ...en uit elkaar groeien daar kan ik ook van meespreken........ | |
| kelly: | Zondag, februari 25, 2001 11:02 |
| als je het bed deelt moeten er wel degelijk gevoelens zijn .ook al zie je zie je ze niet ergens in jullie beiden zitten ze verscholen . | |
| car: | Zondag, februari 25, 2001 10:00 |
| Lieve Wil, het is een keus.. soms werkt het en gevoelens......die zijn er wel..andere gevoelens, maar ze zijn er wel. liefs car |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 februari 2001 | ||
| Thema's: | ||