scherpte krast in het refrein
bassen dragen je geluid
voorbij de huizenblokken
geven ruimte aan je stem
die raakt met nostalgie
van zware kerkklokken
met vingers knijp je
in mijn maag en draait
de twijfels om in weten
haalt uit met vaag verdriet
dat ik niet kan vergeten
de toon vervloeit tot
woorden maar de beelden
komen niet, dissonanten
breken dan de melodie
stilte zwijgt in mededogen
je ogen vragen om
begrijpen, in je ziel
krijst pijn, scherpte
krast in het refrein dat alle
dagen klinkt en zelden zingt
wil melker
30/08/2003
Evy*: | Zondag, augustus 31, 2003 15:40 |
heel knap verwoord Wil. Lijkt me een schrijnend beeld, heel triestig... liefs, Evy |
|
chloe de bruyn: | Zaterdag, augustus 30, 2003 10:40 |
triest ,maar toch blijft het een feestje om jouw gedichten te lezen,patty | |
lovegirl: | Zaterdag, augustus 30, 2003 07:59 |
het is weer mooi om te lezen liefs lovegirl. |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 30 augustus 2003 | ||
Thema's: |