Kind
Zij zorgt en heeft lief,
amper overleefd.
De wortels van de eik
groeien hun eigen weg.
De wind zwelt aan,
takken buigen gevaarlijk
vragend haar hulp,
zij wankelt en vreest.
De storm gaat liggen,
takken, slaan terug, in oude stand.
Zij blijft voor vuil achter,
dieper verwond en bloedend.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Lifeje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2003 | ||
| Thema's: | ||