ANNE
DIT JAAR PAS IN M’N LEVEN GEKOMEN
EERST ALLEEN VAN JE KUNNEN DROMEN
ZO STOER, STERK, ZO STATIG EN ZWART
SLOOT JE METEEN IN M’N HART
HEB JE AL VEEL MOETEN MISSEN
WAAR IK BEN, KUN JIJ NIET GISSEN
WELDRA ONTMOETEN WE WEER ELKAAR
DAN STREEL IK DOOR JE ZACHTE HAAR
JE HEBT ME DOOR DE BAK GEDRAGEN
WAT WAREN DAT MOOIE DAGEN
HEERLIJK OP JE RUG GEZETEN
ANNE IK ZAL JE NOOIT MEER VERGETEN
EERST ALLEEN VAN JE KUNNEN DROMEN
ZO STOER, STERK, ZO STATIG EN ZWART
SLOOT JE METEEN IN M’N HART
HEB JE AL VEEL MOETEN MISSEN
WAAR IK BEN, KUN JIJ NIET GISSEN
WELDRA ONTMOETEN WE WEER ELKAAR
DAN STREEL IK DOOR JE ZACHTE HAAR
JE HEBT ME DOOR DE BAK GEDRAGEN
WAT WAREN DAT MOOIE DAGEN
HEERLIJK OP JE RUG GEZETEN
ANNE IK ZAL JE NOOIT MEER VERGETEN
Reacties op dit gedicht
| chloe de bruyn: | Maandag, september 01, 2003 17:34 |
| mooi geschreven,patty | |
| MayadeBij: | Maandag, september 01, 2003 17:00 |
| (Herman van Veen, voor ik de plagiaat-dood sterf) | |
| MayadeBij: | Maandag, september 01, 2003 16:59 |
| De wereld is niet mooi; maar jij kan haar een beetje mooier kleuren.. kus, | |
Over dit gedicht
| Auteur: Rob Daleman | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2003 | ||
| Thema's: | ||