Vrienden
Ik kijk naar de maan.
Hij staart me aan.
Ik was heel alleen.
Vrienden ik had er geen.
Maar toen kwam jij langs
en ik reageerde als een domme gans.
Jouw vriendschap heb ik gewonnen
of misschien wel afgedwongen.
Maar iets dat ik me nooit verwijt.
Raak me nooit kwijt.
Hij staart me aan.
Ik was heel alleen.
Vrienden ik had er geen.
Maar toen kwam jij langs
en ik reageerde als een domme gans.
Jouw vriendschap heb ik gewonnen
of misschien wel afgedwongen.
Maar iets dat ik me nooit verwijt.
Raak me nooit kwijt.
Over dit gedicht
| Auteur: Andres | 
|
|
| Gecontroleerd door: Iejoor | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||