Ik hoop niet, ik weet (voor Melissa

Ik hoop niet, ik weet (voor Melissa)

Acht handen houden in de wens,
gevlochten door je haar,
een koestering zo zuiver
als gewild.

En warmer dan je dan bij mij
zullen we ooit weer zijn.

Acht handen willen werkelijk
een sprintje om de zin,
die er moet komen na de vraag.
De vraag van een miljoen.
(Ik krijg ook nog een zoen,
al gaat die snel verloren.)

Twee woorden: 'ziel' en 'veel';
een tussenletter 's'
bindt dat tot een praline.
Een schaduw op papier.

Jij daar, en ik ben hier.
Tussenletters PC.
De brieven zijn me liever.
Ik haat dat toetsenbord.

Nog kort, maar o zo goed.
Ik hou van je, al lang.

Acht handen, achtentachtig
om de 'hopelijks' te deleten,
om de smileys te vernieten.
Ik wil lachen met een stem.
Kunnen tonen wie ik ben.

Tónen, ik kom wel.
Komen, betaal wel.
Lonen, de moeite.
Hopen, niet meer, nee.
Weten.

Ik neem een doekje,
veeg de spijt
snel onder het tapijt.

Bedenk dat jij me heel erg goed begrijpt.

Geschreven door

Zasan

Reacties op dit gedicht

Zasan vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

AnG:	Zondag, januari 25, 2004 11:32
liiiieeeeefffffffff!!! kus

melijsje:	Vrijdag, september 12, 2003 15:35
bedankt ik zou je zo zoenen, maar laten we dat voor eens in het echt houden... :) ontzettend veel liefs...

Gracia Groen:	Woensdag, september 10, 2003 21:39
Mooi hoor, zasan. En hopelijk tot ziens in Leuven. Groeten, Chris

Over dit gedicht

Auteur: Zasan
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 10 september 2003
Thema's: [Genegenheid] [Vriendschap] [Wij]