Tijd is relatief
Steelse blikken over en weer, ik wou dat niet meer
Het was vermoeiend, wilde meer van je weten
Jij keek, sloeg mijn ogen uiteindelijk neer
Maar we kwamen niet tot spreken, wilde je nu eindelijk vergeten
Maar werd elke dag geconfronteerd met jouw aanwezigheid
Ik dacht, we spreken elkaar ooit aan, kwestie van tijd
Maar tijd is relatief, is zelfs toen gebleken
Want zelfs na zoveel jaren, zijn onze woorden blijven steken
We wisten het van elkaar, ik wilde zo graag horen, die ene zin
Maar de lafheid stond er tussenin,
En nu wat jaren verder, zijn we elkaar uit het oog verloren
En zou zo graag nog eens wat van je willen horen
Reacties op dit gedicht
| Rob Daleman: | Maandag, september 15, 2003 14:48 |
| jammer he, dat het zo soms gaat |
|
| ~#~paulke~#~: | Maandag, september 15, 2003 13:35 |
| k leef met je mee, mooi gedicht, nog veel sterkte en t lukt je wel je ziet em nog wel een keer en dan zal het weer worden als voreger, maar dan nog veeeeeel beter ;) veel liefs ~#~paulke~#~ |
|
