Onbekende wereld
Mijn gedachten zijn een puinhoop
Zo is het altijd al geweest
Innerlijke uitbarstingen, losgebroken
En onbegrijpelijk nog het meest
Zo ken ik mezelf wel weer
en zo ben ik weer een vreemde
Op slot en grendel voor mezelf
Terwijl ik de toegang aan anderen verleende
Mijn levenslijn is een kronkel
En vaak vreselijk alleen verlaten
Soms onvoorspelbaar ongewenst
Vol met onopgevulde gaten
De tijd zal ze moeten vullen
De tijd die ik het niet geef
Mijn levensdoel voelt als verloren
In een wereld die ik niet beleef.
Reacties op dit gedicht
| ~MoonShadow~: | Vrijdag, maart 30, 2007 12:30 |
| heel mooi, werd er stil van | |
| MirteYase: | Vrijdag, oktober 03, 2003 13:01 |
| Hee meid, je bent niet alleen, dat weet je. Don't lose yourself in anything or anyone. Is dat geen perfect motto voor ons. Ik heb er ook nieuwe opgezet. xxx Mirte |
|
| Worteltje: | Vrijdag, september 19, 2003 14:28 |
| Tjonge, leo.. Tis echt een schitterend dichie, vol gevoel en emotie Ik vind het erg dat je je zo voelt, maar ik denk dat alles wel weer goed komt. Je moet geloven in het leven. Ik hoop dat je toch wat tijd voor jezelf kunt vinden. Take Care Worteltje |
|
| dark shadow: | Donderdag, september 18, 2003 15:01 |
| Ik kan me geheel herkennen in jouw gedicht. Heel mooi en herkenbaar! | |
| Rep: | Maandag, september 15, 2003 23:09 |
| mooi geschreven over een wat minder gevoel... probeer het toch maar die tijd te geven die je denkt die nodig is. Liefs Rep |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Chichi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2003 | ||
| Thema's: | ||