Mistig leven
Letters
die mijn handen schrijven
gedachten
die in woorden blijven
achtergebleven
op vers papier
En jouw gedachten
die je ogen beschrijven
lezend beitelen ze
zich vast in mijn
nevelig hoofd
Rook opstijgend
in mistig leven
Desoriënterend
voor ons beiden
Kan ik jou wel geven?
En dan
opgeloste nevel
in de hoge heldere
hemel
die opstijgt in ons hoofd
En misschien
kan ik je dan weer zien
in onverzorgde schoonheid
en onverholen angst
voor foute dingen
foute zinnen
en woorden die niet te
bedenken zijn.
En dan pas kan ik
echt van je houden
met al je fouten.
die mijn handen schrijven
gedachten
die in woorden blijven
achtergebleven
op vers papier
En jouw gedachten
die je ogen beschrijven
lezend beitelen ze
zich vast in mijn
nevelig hoofd
Rook opstijgend
in mistig leven
Desoriënterend
voor ons beiden
Kan ik jou wel geven?
En dan
opgeloste nevel
in de hoge heldere
hemel
die opstijgt in ons hoofd
En misschien
kan ik je dan weer zien
in onverzorgde schoonheid
en onverholen angst
voor foute dingen
foute zinnen
en woorden die niet te
bedenken zijn.
En dan pas kan ik
echt van je houden
met al je fouten.
Reacties op dit gedicht
| Juva: | Donderdag, maart 01, 2001 20:40 |
| Wat een fan-tas-tisch gedicht. Pure, prachtige poëzie. Kan het je niet nadoen... Liefs, Juva |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Patricia Spuy | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2001 | ||
| Thema's: | ||