Richtingsgevoel
Verloren in tijd,
Mijn mond verstomt,
Wanneer mijn hart huilt,
En alles opnieuw boven komt.
Waarom regeert,
Angst en beven,
Toch altijd nog,
Mijn hele leven.
Gevangen in mezelf,
Mijn eigen web,
Alsof ik jarenlang,
In cirkeltjes gelopen heb.
En soms denk ik treurig,
Ik vind nooit het goede pad,
Omdat ik mijn hele leven al,
Het richtingsgevoel,
Van een schele dekhengst heb gehad.
Mijn mond verstomt,
Wanneer mijn hart huilt,
En alles opnieuw boven komt.
Waarom regeert,
Angst en beven,
Toch altijd nog,
Mijn hele leven.
Gevangen in mezelf,
Mijn eigen web,
Alsof ik jarenlang,
In cirkeltjes gelopen heb.
En soms denk ik treurig,
Ik vind nooit het goede pad,
Omdat ik mijn hele leven al,
Het richtingsgevoel,
Van een schele dekhengst heb gehad.
Reacties op dit gedicht
| Evenstar21: | Donderdag, september 25, 2003 22:20 |
| erg mooi, en op het laatst zelfs leuk:) kuzzzzzzzzz |
|
| MayadeBij: | Donderdag, september 25, 2003 22:17 |
| Geweldig! Herkenbaar ook (al zal ik nooit een dekhengst worden, GodzijDank) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Engeltjuh |  
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 25 september 2003 | ||
| Thema's: | ||