*Sometimes I feel like I'm invisible*


Soms voel ik me onzichtbaar.
Ik denk dat dat komt
door mijn vele maskers,
waarachter ik mijn echte gevoelens verstop.
Mijn echte *ik*
Het is moeilijk om mijn masker af te zetten,
dan kan ik alleen wanneer ik alleen ben.
Ik heb het te veel gebruikt.
Nu weet ik niet meer wie ik ben.

Soms voel ik me onzichtbaar.
Je kent me niet,
maar toch wonen we in hetzelfde huis.
Je luistert niet
ofwel interesseert het je gewoon niet.
Wie mijn vrienden zijn,
wat mijn hobby's zijn.
Jij zet mij zelf een masker op,
ik krijg niet de kans om mezelf te zijn.

Soms voel ik me onzichtbaar.
En wil ik toch een beetje van mezelf laten zien.
Maar dat kan ik niet,
ik weet niet of er iemand mij fijn vind zonder masker,
ik weet niet hoe ik eigenlijk ben zonder masker.
Dan probeer ik weinig te eten
en te vermageren.
Zodat hieruit dan toch iemand is
die ziet dat ik het moeilijk heb.

Soms voel ik me onzichtbaar.
Dan ben ik alleen thuis.
En voel ook zo:
alleen.
Dan prop ik me vol met eten.
Het smaakt niet,
het is niet lekker,
maar ik vergeet mijn problemen even.
Maar wat uren later,
haat ik mezelf dat ik zo veel gegeten heb.

Soms voel ik me onzichtbaar.
Soms...