Woensdag.
Mijn oude tante Alida
wordt eerdaags achtentachtig.
Haar ogen stralen nog vol glans,
ze vindt het leven prachtig.
Een jaar of twee gelee
vond ze het stil en eenzaam thuis.
Zij pakte toen haar boeltje op,
verhuisde naar ‘t bejaardenhuis.
Ze heeft het daar naar ’t zin,
drinkt koffie met vriendinnen,
die elke dag weer keer op keer
een oud verhaal beginnen.
Van vroeger weet ze ‘t goed,
van ’t heden heel veel minder.
Maar dat stoort haar niet,
ze heeft daarvan geen hinder.
De wekelijkse dagen
glijden aan haar voorbij
- ze lijken ook zo op elkaar -
in nameloze rij.
Van één dag in de week
is ze de naam nog niet vergeten.
Haar dochters komen ‘s middags langs,
gaan bij haar haring eten.
Ze zit zo te genieten en zegt dan heel tevree
"Heerlijk, ’t is weer woensdag,
Pa brengt dan altijd haring mee".
Koos 1-8-2003
Caroline van Geel: | Zondag, oktober 05, 2003 12:38 |
Echt hartstikke mooi, eindelijk eens een vrolijk gedicht over ouder worden en dementeren, zo kan het ook. Prachtig gedaan, Caro | |
Auteur: kooshaydn | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 05 oktober 2003 | ||
Thema's: |