ik zag jou
en jij zag mij
oppervlakkig
maar toch zag je mij
m'n drankje laten staan voor wat het was
en nog een keer goed kijken
door die aangedampte ruit
een zeemvel verstoorde het beeld
en weg was je
je was me ontglipt...
de doffe klanken in de metro
met oorverdovend gepiep staan hij stil
en jij stond stil
en weer zag je me
later ik jou ook
weer die glazen muur tussen ons
een voet die zich oprichtte om dichter te komen
een stroom mensen deed hem terugtrekken
een zucht tegen de ruit , je was er weer niet
je was me ontglipt...
in alle stilte
de zon op m'n huid
een boek in m'n handen toen jij er weer stond
derde keer , goede keer ?
de vlammende ogen
een wereld zonder geduld
die om ons draaide
tot jij wegdraaide
je miste bijna je bus , ik weer ontgoocheld
je was me ontglipt...
laat in de avond
een halve fles wijn al helemaal op
de bries in m'n haren
de schreeuwende golven
ik dook erin , maar wou al terug
want daar zat je weer
in het zand , kijkend
hoe de golven me terugduwden
en ik zwom te traag ,je wandelde weg
je was me ontglipt...
zo stil die middag
toch een drukke stad
al dat lawaai ,daarvoor was ik doof
en daar verscheen je weer
op de stoep naast het kruispunt
je stond zo stil , in die wind
je hand zwaaide , je mond glimlachte
ik zwaaide terug , een wereld zonder kalmte
draaide om me heen
alleen de hopeloosheid was me ontglipt
een gulle wenk , een uitnodiging
om bij jou te komen
ik bewoog heel alert
bevroor even wel
maar spurtte toen naar de deur
en weer bevroor ik , die glazen muur
waardoor ik je zag vallen
mensen die toestroomden , de chauffeur in shock
een traan , wat raar ,ik kende je niet eens
maar je was me weer ontglipt ...