Regen in mijn hart...
Het regent,
niet alleen buiten,
maar ook in mijn hart.
De bomen veranderen,
krijgen een andere kleur,
net als mijn gevoel.
De blaren verlaten hun thuis,
een laatste keer wuiven ze,
nu liggen ze op de grond.
Mijn gevoel gaat mee met de blaren,
het kleurt van licht naar donker,
bereidt zich voor op de vlucht.
De straten zijn bedekt,
een tapijt uit rood, geel, en bruin,
zo kleurrijk en toch zo somber.
Net zoals de blaren weggaan,
ga ik dra ook weg van hier,
vlieg ik weg van mijn eerste eigen nest.
Heb het gevoel,
alsof een stukje van mezelf sterven moet.
Het afscheid komt dichter...
Ach, ik weet het allemaal niet meer en wandel verder met mezelf door de regen...
niet alleen buiten,
maar ook in mijn hart.
De bomen veranderen,
krijgen een andere kleur,
net als mijn gevoel.
De blaren verlaten hun thuis,
een laatste keer wuiven ze,
nu liggen ze op de grond.
Mijn gevoel gaat mee met de blaren,
het kleurt van licht naar donker,
bereidt zich voor op de vlucht.
De straten zijn bedekt,
een tapijt uit rood, geel, en bruin,
zo kleurrijk en toch zo somber.
Net zoals de blaren weggaan,
ga ik dra ook weg van hier,
vlieg ik weg van mijn eerste eigen nest.
Heb het gevoel,
alsof een stukje van mezelf sterven moet.
Het afscheid komt dichter...
Ach, ik weet het allemaal niet meer en wandel verder met mezelf door de regen...
Reacties op dit gedicht
| kokosnoot: | Dinsdag, oktober 07, 2003 15:08 |
| Ik ken het gevoel wat je krijgt met dit weer. Niet zomaar een dipje, maar toch wel precies het gevoel wat je beschrijft. Erg mooi gedaan! liefs.. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Björn | 
|
|
| Gecontroleerd door: Goony | ||
| Gepubliceerd op: 07 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||