De verhuizing
De verhuizing
Steeds weer hadden zijn kinderen het aangeroerd
Alie had dan steeds het woord gevoerd
Pa zie nu toch zelf ook in
u staat nu voor een nieuw begin.
Moeder die is er nu niet meer
die mooie tijd die keert niet weer
dringt het dan niet tot u door
heus wij hebben het beste met u voor.
Je bent al niet zo best ter been
en alleen is maar alleen
denk toch aan de dag van morgen
wij kunnen u niet verzorgen.
Dat ging wel even in het begin
maar wij hebben ook ons werk en een gezin
Dus pa denk er nog eens over na
De papieren liggen hier in de la.
Na lang dralen had hij zich er in berust
en regelden zij voor hem een kamer in “Avondrust”
Een kamer met een bed
En een keukentje waarin men koffie zet .
Van alles moest hij afstand doen
van zijn tuin met buxsushagen strak en groen
van zijn borders vol met bloemen
te veel om op te noemen.
Zijn huis met alle herinneringen
zijn meubeltjes en vele andere dingen
en wat zou hij daar vinden
niets maar dan ook niets dat hem zou binden.
Daar kwam zoon Arie met de bus
die was door Alie aangewezen voor die klus
Om pa zijn spulletjes te verhuizen
en wat over bleef naar de milieustraat te sluizen.
Haast heel zijn hebben en houwen
zou hij in een vuilcontainer douwen
hij onderdrukte een ingehouden snik
En begroete Arie met een knik.
Hij zei toen onverwacht
luister Arie ik heb mij toch bedacht
een halve eeuw woonde ik hier met je ma
nu zij er niet meer is willen jullie dat ik ga.
Dan vervolgde hij heel zacht
samen hebben wij jullie hier groot gebracht
niets hebben jullie hoeven ontberen
en een ieder mocht gaan studeren.
Om jullie dit alles te kunnen geven
was ons niets te veel zo hoort men saam te leven
zeg Alie dat ik niet naar Avondrust zal gaan
laat alle spulletjes maar staan.
En zeg Alie dat ik mij wel red
dat ik die verhuizing heb verzet
als het zover is dan mogen jullie op komen draven
want vanuit dit huis wil ik; net als je ma, worden begraven.
DdJ.
Steeds weer hadden zijn kinderen het aangeroerd
Alie had dan steeds het woord gevoerd
Pa zie nu toch zelf ook in
u staat nu voor een nieuw begin.
Moeder die is er nu niet meer
die mooie tijd die keert niet weer
dringt het dan niet tot u door
heus wij hebben het beste met u voor.
Je bent al niet zo best ter been
en alleen is maar alleen
denk toch aan de dag van morgen
wij kunnen u niet verzorgen.
Dat ging wel even in het begin
maar wij hebben ook ons werk en een gezin
Dus pa denk er nog eens over na
De papieren liggen hier in de la.
Na lang dralen had hij zich er in berust
en regelden zij voor hem een kamer in “Avondrust”
Een kamer met een bed
En een keukentje waarin men koffie zet .
Van alles moest hij afstand doen
van zijn tuin met buxsushagen strak en groen
van zijn borders vol met bloemen
te veel om op te noemen.
Zijn huis met alle herinneringen
zijn meubeltjes en vele andere dingen
en wat zou hij daar vinden
niets maar dan ook niets dat hem zou binden.
Daar kwam zoon Arie met de bus
die was door Alie aangewezen voor die klus
Om pa zijn spulletjes te verhuizen
en wat over bleef naar de milieustraat te sluizen.
Haast heel zijn hebben en houwen
zou hij in een vuilcontainer douwen
hij onderdrukte een ingehouden snik
En begroete Arie met een knik.
Hij zei toen onverwacht
luister Arie ik heb mij toch bedacht
een halve eeuw woonde ik hier met je ma
nu zij er niet meer is willen jullie dat ik ga.
Dan vervolgde hij heel zacht
samen hebben wij jullie hier groot gebracht
niets hebben jullie hoeven ontberen
en een ieder mocht gaan studeren.
Om jullie dit alles te kunnen geven
was ons niets te veel zo hoort men saam te leven
zeg Alie dat ik niet naar Avondrust zal gaan
laat alle spulletjes maar staan.
En zeg Alie dat ik mij wel red
dat ik die verhuizing heb verzet
als het zover is dan mogen jullie op komen draven
want vanuit dit huis wil ik; net als je ma, worden begraven.
DdJ.
Reacties op dit gedicht
| *Shanti*: | Zondag, oktober 12, 2003 15:04 |
| Prachtig gedicht. Met een beetje hulp zal hij het wel redden, toch? ... |
|
| Marlies: | Zondag, oktober 12, 2003 09:01 |
| Heel mooi! Ik denk dat pacal inderdaad gelijk heeft. Ik vind het prachtig dat je dit op papier kan zetten. het lijkt op het eerste gezicht een eenvoudig gedicht, maar er zit meer achter; dat is wat het mooi maakt. Liefs |
|
| Pascal Janssen: | Zondag, oktober 12, 2003 01:34 |
| Schitterend weer... Ik kan me helemaal voorstellen dat veel oude van dagen met dit soort kwestie's worden opgescheept en zich er geen raad mee weten. Vaak kiezen ze dan uiteindelijk voor de weg van de minste weerstand; verhuizen. Maar hier is een dapper iemand die voor zichzelf kiest. Heel mooi... groetjes maar weer Pasje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dolf de Jong | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||