...Een meisje...zonder vader...
Wat wil je dat ik doe?
wat verlang je nu van mij?
zie je het dan niet
dat achter mijn lachende gezicht
een meisje schuilt
met een groot verdriet?
ik ben mijn papa kwijt
en toch loopt hij hier nog rond
je verlangt te veel van me
ik wou dat jij,
even in mijn schoenen stond
misschien zou je dan zien
dat dit niet zo gemakkelijk is
alles vergeten
en lachend terug voortgaan...
misschien zou je dan begrijpen
hoe het is
een meisje te zijn
dat haar vader verloren is...
Reacties op dit gedicht
| Meisie: | Zondag, oktober 12, 2003 23:21 |
| Heel mooi gedicht ... Als ik mijn vader tegenkom bij de winkel ofzo doet hij net of hij me niet ziet :( XXX *Meisie* XXX |
|
| Hans Winter: | Zondag, oktober 12, 2003 22:43 |
| sommigen zijn een meisje zonder vader, anderen vader zonder meisje, slechts een klein beetje kunnen ze elkaar bereiken, soms als ze even oog hebben voor elkaars lege plek, maken ze zo ze willen enig verschil. klein groetje, opdat je liever even vergeet hoe je lacht, hans |
|
| *Shanti*: | Zondag, oktober 12, 2003 14:57 |
| Probeer toch jezelf en je vader te vergeven ; dit betekent echt niet dat je alles wat gebeurd is goed moet vinden, maar geef het een plekje, probeer ervan te leren en door dit gedicht te schrijven help je misschien weer anderen, die het ook moeilijk hebben (gehad) met hun vader of moeder. Liefs en sterkte! |
|
| dimphy coldenhoff: | Zondag, oktober 12, 2003 14:15 |
| Wat erg voor je, maar er zijn toch vast wel wat mensen die zien dat jij verdriet hebt? Je vrienden of familie ofzo? Anders kun je ook altijd bij mij terecht ale je wilt hoor! Liefs Dimphy | |
Over dit gedicht
| Auteur: *Vaneela* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||