wanneer placht de zon
ook mijn hart te verwarmen
ik voel de kille duisternis
die alles dreigt te bevriezen

wanneer zullen de wateren
het zwarte bittere as
van vele gedroogde tranen
meenemen en gewoon wegvagen

wanneer zal er een liefde zijn
die gezegend zal blijken te zijn
en de rotsige grond zal trotseren
en volhardt, verdurende wind en droogte

wanneer zal mijn hart klaar zijn
om eenvoudigweg lief te hebben
of blijk ik in gebreke te blijven
en ben ik louter daarvoor niet geschapen?

nee, ik bezit niet het verlangen dat te verwachten
een leven zonder hartstochtelijke liefde
zou een hemel zonder sterren zijn
en een roos zonder haar tere blaadjes

o God ik smeek u vannacht
of mijn hart ooit bereid zal zijn
te accepteren, dit gruwelijke feit
waartoe ik gebracht ben te vrezen

nimmer heb ik een bewijs aanschouwd
dat mij het tegendeel zou verschaffen
dat ik niet gedoemd ben om dit te ervaren
een diepe, alles doorklievende pijn

en als ooit liefde zal ontwaken
zal ik het koesteren
omdat dat slechts het enige goede is
wat mijn hart ooit zou kunnen voortbrengen