* Noodweer *
Daar komt de regen in golven
het jonge gras verdrinkt
niets is bestand
tegen dat geweld
de zee stuurt zijn woeste koppen
aan land
de wind giert guur
door standvastelijke bomen
moeder aarde braakt
haar angst
de sterke wijken
het laatste lichtje dooft
wolken razen aan het firmament
ontgoocheling alom
de wereld vergaat
in jaargetijden
toch heb ik alleen jou
in mijn gedachten.....
.
.
.
.
.
.
I will crawl through my past
Over stones blood and glass
In the ruins
Reaching under the fence
As I try to make sense
In the ruins
But if I am to heal
I must first learn to feel
In the ruins
I will crawl
(melissa Etheridge)
Reacties op dit gedicht
| lani: | Dinsdag, oktober 21, 2003 09:42 |
| net zoals laurens het zegt... knap free! x-x-x |
|
| arie: | Dinsdag, oktober 14, 2003 12:33 |
| in stilte met respect gelezen Free Liefs, Arie |
|
| green eyes !: | Dinsdag, oktober 14, 2003 10:06 |
| weer even graag gelezen, bij mij is het weer nu ook wisselvallig, liefs marina |
|
| Laurens Windig: | Dinsdag, oktober 14, 2003 09:53 |
| Een verademing om tussen alle ellende nog een stukje poezie te vinden! | |
Over dit gedicht
| Auteur: free | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 14 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||