Verdriet Laat Zich Niet troosten
zure tranen, smaakt naar zout
rollend over wangen
naar haar mond
druppels van verlangen
behangen het gelaat terstond
toen zij jou
in de afgrond vond
Verdriet laat zich niet troosten
die pijn is veel te zwaar
toen jij daar lag te liggen
een vreselijk gebaar
Wat was er van je over
een zielig hoopje mens,
alleen
Maar het was zijn laatste wens
I.M. Frans...
17-10-2003
J.Hoogendam
| Nino van Dijk: | Vrijdag, oktober 17, 2003 19:39 |
| Beelden zie je voorbij gaan als een film ,leefde even helemaal mee ,Nino | |
| Ton Rijkers: | Vrijdag, oktober 17, 2003 14:17 |
| Hoi Janny, Een droevig gedicht als troost voor haar Dat geeft haar licht en 't raakt 'n snaar Groetjes, Ton |
|
| Heksje1984: | Vrijdag, oktober 17, 2003 14:06 |
| Mooi geschreven Janny! En verdriet laat zich inderdaad niet troosten. Daar zijn geen woorden voor... Dikke knuffel van een lief heksje |
|
| Janneke Koster-Baas: | Vrijdag, oktober 17, 2003 14:02 |
| Dit is het ergste wat een mens kan doen...en wat een nabestaande kan over komen. Schitterend geschreven Janny. xxx liefs xxx |
|
| Auteur: Jannie Hoogendam | ||
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||