Verkeersbord...
Dromerig
en een beetje verzonken,
stond je daar.
Met open armen
ontvingen we jouw
metalen harnas.
Enkel een flinke dreun
kon je af en toe
doen wankelen op je
grondvesten.
Na zoveel jaren,
ben ik je nog steeds
niet vergeten
en weet ik zeker,
dat onze verhalen
voor eeuwig
in je hart rusten.
(voor Stef en "ons" verkeersbord...)
(he'll keep our secrets for ever)
Reacties op dit gedicht
| Oorlam: | Zaterdag, oktober 18, 2003 19:02 |
| mooi geschreven, ik moest hem even herlezen en toen vatte ik hem, leuk! | |
| EvekenStef: | Vrijdag, oktober 17, 2003 20:57 |
| DANK U WEL!!!! Ge zijt ne schat, tot morgen ;-) xXx | |
Over dit gedicht
| Auteur: *Sofieke* | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||