Ik schrijf dit gedicht voor jou,
om je nog een keer te zeggen dat ik van je hou.
Helaas zeg ik dit nu voor de laatste keer,want jij bent er nu niet meer.
Zeven kinderen heb jij grootgebracht,
en je werkte voor ons, dag en nacht.
Jij hebt ons een gelukkig gezin gegeven,maar waarom mocht jij zelf niet verder leven?
Jij vocht voor je leven, tot het einde toe,
al had je pijn, verdriet of was je moe.
Je hebt je ziekte moedig gedragen,
want er is niemand die jou ooit heeft horen klagen.
Maar waarom moest jij sterven, ik begrijp het niet,
je laat ons achter met veel verdriet.
Ze zeggen dat je je verdriet van je af kunt schrijven,
maar dit verdriet om jou zal altijd blijven.
Er is een ding, dat troost mij nog het meest,
ik ben trots en dankbaar dat jij mijn vader bent geweest.
Jij zal altijd in mijn gedachten blijven, elke dag en nacht,
het enige dat ik nu nog kan zeggen, is :Lieve pa, rust zacht.