Gepensionneerd zijn, dat zijn geen manieren
En dat is zo voor het ganse jaar
Jij jeugdige vrouwen in hart en nieren
Ik zoek iemand om te communiceren met elkaar.
Ik een man van 60, maar puur natuur
Jij vrouwtjes lief, zo zacht als rozengeur
Zou ik nooit eens op een gepaste uur
Even mogen binnendringen aan uw deur.
Bij het ouder worden kan je van alles verliezen
Je geheugen, je haar, je vriendschap en wat te kiezen
Ook de vriendschap, dat verlies je snel
Dat blijkt thans, zo is het wel.
Jonge freulens, ik ben helemaal in de wolken
En wat ik ook probeer het houd niet op
Ik kan aan niets anders meer denken
Dat iemand van jullie naar mij zal wenken.
Als jouw antwoord in mijn mailbox zal staan
Dan weet ik dat mijn hartje weer zal overslaan
Van mij krijg je nu reeds een virtuele zoen
Dat is alles wat ik voorlopig kan doen.
Dit gedicht is voor mij een manier
Om te schrijven alles op papier
Dat er nog vriendschap bestaat, keer op keer
Dat zal blijken uit uw reacties weleer.
Het is moeilijk van iets te zeggen dat het onmogelijk is
De droom van gisteren is de hoop van vandaag
Misschien de werkelijkheid van binnenkort
Aan u te reageren, dat is mijn lot.
twoaene