Mijn plekje
Op mijn plekje waar de uitspattingen
Direct naar boven komen.
Het vriest er nu,
En het gras is wit gerijpt,
De bomen ook bevroren,
Dan lijken zo irreëel breekbaar te zijn.
Maar ook hun dagelijkse naakte takken,
Vragen om getekend te worden.
Het steeds wisselen van het licht,
En de ruimte die ze krijgen,
Is voor een tekenaar een lust
Om te maken hiervan,
Een schilderij.
Reacties op dit gedicht
| Eric Van Aelst: | Woensdag, november 12, 2003 22:44 |
| Het is ook een schilderijtje Bieke! Liefs, |
|
| de nifter: | Donderdag, oktober 30, 2003 15:20 |
| jee... ik zie het zo voor me... | |
| Janny Hoogendam: | Donderdag, oktober 30, 2003 14:29 |
| wauw...heel mooi! Verdere woorden overbodig liefs J.H. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bieke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||